Perkusja w starożytności

Mimo braku źródeł muzycznych pośrednie źródła świadczą, że muzyka w kulturach starożytnych zajmowała bardzo ważne miejsce. Zarówno w życiu religijnym jak i świeckim muzyka towarzyszyła człowiekowi i była obiektem jego badań i zabiegów.

Muzyka była ważnym elementem obrzędów i magii. Między innymi w Egipcie, Grecji i Rzymie pojawił się taniec kultowy uprawiany przez kapłanki, do rytmu wygrywanego na instrumentach perkusyjnych. Do typowych instrumentów należały kołatki, bębenki czy chińskie dzwony i gongi. W Egipcie zazwyczaj korzystano z idiofonów takich jak klaskanki, sistrum, kastaniety, talerze i dzwonki. Perkusja towarzyszyła obrzędom oddawania czci egipskim bogom i bóstwom.

W muzyce popularnej chętnie stosowano grzechotki i różnego rodzaju tamburyny, podkreślające taniec oraz towarzyszące ogólnej zabawie. Indie to kraj, w którym skomplikowana rytmika oraz bogactwo perkusyjne zdominowało rozwój muzyczny i do dziś przejawia się w niektórych indyjskich melodiach.

Instrumenty perkusyjne to pierwsze instrumenty, które na stałe weszły w skład zespołów muzycznych. Perkusja poza swoją funkcją muzyczną stanowiła też sposób przekazania malunków, rysunków oraz rzeźby w danych epokach oraz rejonach świata.